پیش هر تیغی سپر باید گرفت.
پیش تیغ دوست سر باید گرفت.
جانب خود را مبین گر عاشقی.
جانب دوست در نظر باید گرفت

طبیبان بر سر بالین من آهسته میگفتند که امشب تا سحر این عاشق دلخسته میمیرد ز هر جا بگذرد تابوت من غوغا بپا خیزد چه سنگین میرود این مرده از بس آرزو دارد 

دیدم که تو دریا شدی و من رود شدم    در وسعت چشمان تو محدود شدم    آن روز که در آتش عشق افتادم    سرسبزتر از آتش نمرود شدم

نخ داخل شمع از شمع پرسید : چرا وقتی من میسوزم تو هم آب میشی؟ شمع گفت مگه میشه کسی که تو قلبمه بسوزه من اشک نریزم؟

صحبت ما و تو همچون صحبت خار و گل است.بی تو ما را خوش نباشد گر تو را بی ما خوش است

دل تو سنگ هم که باشه هیچ مشکلی نیست آخه من هنوز بت پرستم 

دو چیز هیچ وقت از یاد آدم نمیره:1-دوستای خوب2-روزهای خوب.یک چیزهم هیچ وقت از دل آدم نمیره:روزهای خوبی که با دوستای خوب گذشت

یه ستاره ?تا انتها داره. یه مربع ?تا انتها داره. یه مثلث ?تا. یه خط ?تا. دلم میخواد دوستی من و تو مثل دایره باشه که هیچ انتهایی نداشته باشه!

زندگی عمریست که اجل در پی آن می تازد    هرکس غم بیهوده خورد می بازد

این رو بدون که : عشق فراموش کردن نیست بخشیدن است. گوش کردن نیست درک کردن است. دیدن نیست احساس کردن است. جا زدن نیست صبر کردن است. پس...

چه دعایی کنمت بهتر از این : خنده هایت از ته دل    گریه هایت از سر شوق...

برای انسانهای بزرگ بن بستی وجود ندارد. چون معتقدند یا راهی خواهند یافت یا راهی خواهند ساخت...

استاد کائنات که این کارخانه ساخت    مقصود ، عشق بود جهان را بهانه ساخت

آدم ها در دو حالت همدیگرو ترک می کنند : اول اینکه احساس کنند کسی دوستشون نداره. و دوم اینکه احساس کنند یکی خیلی دوستشون داره...

در زندگی مشو مدیون احساس کسی       تا نباشد رایگان عمرت گروگان کسی

آنان که رنگ پریدگی پائیز را دوست ندارند نمی دانند پائیز همان بهاریست که عاشق شده است...

تو آن فرشته ای که وقتی در فصل بهار راه می روی برگ درختان انتظار پائیز را می کشند تا جای پاهایت را بوسه بزنند...

فقط کسانی معنی دلتنگی رو می فهمند که طعم وابستگی رو چشیده باشند...

زندگی مثل بازی شطرنج میمونه! اگه بلد نباشی همه می خوان یادت بدن. وقتی هم که یاد گرفتی همه می خوان شکستت بدن...!

هیچ وقت مغرور نشو، برگها وقتی می ریزند که فکر میکنند طلا شدند

پروانه به شمع بوسه زد و بال و پرش سوخت... بیچاره از این عشق سوختن آموخت... فرق من و پروانه در این است... پروانه پرش سوخت ولی من جگرم سوخت...

صفای ما پابرهنه ها میدونی چیه؟ اینه که هیچ ریگی به کفشمون نیست !

نور دلیل تاریکی بود و سکوت دلیل خلوت. تنها عشق بی دلیل بود که تو دلیل آن شدی...

راز عشق را در نگاهت باز کن   عشق من را در دلت آغاز کن   گر هوس کردی مرا در نزد خود   تلفن را بردار از ما یاد کن

دوست دارم بمیرم و سیاه پوشت کنم نه آنکه بمونم و فراموشت کنم...

مجبور شدم به هر کسی رو بزنم    در محضر هر غریبه زانو بزنم    تحقیر شدم چون که فراموشم شد    یک سر به ضامن آهو بزنم

برقص گویا هرگز کسی تو را نمی بیند... عاشق شو گویا هرگز کسی دلت را نشکسته است... و زندگی کن گویا بهشت اینجاست...

در کنار ساحلت من قایقی شکسته ام... تو همان ساحل عشقی که بهت دل بسته ام...

دوری جستن از انسانهایی که دوستشان می داریم بی فایده است. زمان به ما نشان خواهد داد که جایگزینی برای آنها نخواهیم یافت...

سکوتم صدای تو... هوایم هوای تو... دلتنگیم برای تو... تنهاییم بیاد تو... زندگیم فدای تو...

اگر سنگ در رود زندگی نمی کرد ، صدای آب هیچ وقت زیبا نبود...!

هروقت پلک میزنی من یه نفس میکشم. پس به کسی خیره نشو که خفه میشم!!!

گفتی که دگر در تو چنان حوصله ای نیست گفتم که مرا دوست نداری گله‌ای نیست رفتی و خدا پشت و پناهت به سلامت بگذار بسوزد دل من مسئله‌ای نیست

 روزی مردی نزد عارفی رفت و گفت ای عارف جمله ای بگو که وقتی ناراحتم خوشحالم کند و وقتی خوشحالم ناراحتم کند! عارف گفت : "این نیز بگذرد"

حال من خیلی عجیبه دوست دارم پیشم بشینی... من نگاهت کنم و تو  تو چشام عشقو ببینی... اولش گفتم یه حسه یا یه احترام ساده... اما بعد دیدم که عشقه آخه اندازش زیاده...